Nieuwsbrief20130501
inhoud: HCC Beleggen Nieuwsbrief 20130501 Groter renteverschil leidt niet tot toename vast spaargeld Beleggingen in grond niet zonder risico's Hoe een sterke economie zwak kan zijn Europese droom heeft geen bestaansrecht meer? Koninklijke ondernemingen zijn outperformers Drie jaar fouten en verkeerde diagnoses HCC Beleggen zoekt organisatorische talenten Groter renteverschil leidt niet tot toename vast spaargeld Bron: DNB 26 april 2013 Nederlandse huishoudens hebben in maart, vergeleken met dezelfde periode vorig jaar, EUR 7 miljard minder spaargeld uitstaan op deposito’s met een vaste looptijd. In dezelfde periode is het gemiddelde rentevoordeel op een spaarrekening met een vaste looptijd ten opzichte van vrij opneembare spaargelden met 0,5 procentpunt gestegen. Dit renteverschil heeft huishoudens niet kunnen verleiden meer spaargeld vast te zetten. Eind maart 2013 hebben Nederlandse huishoudens ongeveer EUR 328 miljard aan spaargeld op deposito staan bij Nederlandse banken. Dit was ongeveer 4,2% meer dan dezelfde periode een jaar daarvoor. Het grootste deel (EUR 281 miljard) van dit spaargeld is vrij opneembaar, zoals spaarrekeningen die zijn gekoppeld aan een betaalrekening, terwijl zo’n EUR 47 miljard een vaste looptijd heeft. Hierbij wordt spaargeld voor een bepaalde periode vastgezet tegen een rente die doorgaans iets hoger is dan wanneer het vrij opneembaar is. Het spaargeld dat Nederlandse huishoudens op een deposito met een vaste looptijd zetten, wordt doorgaans voor meerdere jaren vastgezet; per maart 2013 staat hiervan bijna 80% voor meer dan twee jaar vast. Het deel van het spaargeld van Nederlandse huishoudens dat op deposito’s met een vaste looptijd staat is de afgelopen maanden teruggelopen van 17,5% in september 2012 naar 14,4% in maart 2013. Nederlandse huishoudens hebben in maart 2013 bijna EUR 7 miljard minder spaargeld op deposito’s met een vaste looptijd staan dan in dezelfde periode van het jaar ervoor. Eén van de factoren die de verhouding tussen spaargeld op vaste deposito’s en vrij opneembare deposito’s kan beïnvloeden is het verschil in de rente die op beide soorten deposito wordt vergoed. Sinds medio 2012 neemt het verschil tussen de rente op vaste deposito’s en vrij opneembare deposito’s gestaag toe. Eind februari is de rentevergoeding op deposito’s met vaste looptijd gemiddeld ongeveer 1,7 procentpunt hoger, het grootste verschil in meer dan drie jaar tijd. Dit groeiende verschil komt niet tot uiting in de hoeveelheid spaargeld die Nederlandse huishoudens vastzetten. Volgende cijfers op de DNB site: http://www.statistics.dnb.nl/index.cgi?lang=nl&todo=Bankbedr Spaargeld van Nederlandse huishoudens Rentes van MFI's op leningen en deposito's, met bijbehorende volumes T5.2.6 Jaar/Maand (XLS) T5.2.7 Jaar/Maand (XLS) T5.2.7 Jaar/Kwartaal (XLS) Terug naar Inhoud RG Flevoland-Overijssel RG Flevoland-Overijssel is een van de HCC Beleggen Regio Groepen. Dit zijn regio georienteerde groepen van beleggers die geregeld bijeenkomen om in ontspannen sfeer met elkaar ervaringen, kennis en beleggings ideeën te delen Onderwerpen als ervaring met broker software, handelssystemen, indicatoren, werking van opties/turbo's enz. kunnen aan bod komen. Benieuwd geworden naar deze groep beleggers, meld je dan per email aan bestuur@beleggersonline.nl . Beleggingen in grond niet zonder risico's Bron: AFM De Autoriteit Financiële Markten (AFM) ziet nog altijd veel aanbiedingen om te beleggen in grond. Er worden vooral landbouwkavels in Nederland en in Oost-Europa aangeboden, onder meer via wervende advertenties in landelijke dagbladen en op internet. Aan deze beleggingen kleven beduidend grotere risico’s dan aan bijvoorbeeld spaarproducten. De AFM roept consumenten daarom op om goed onderzoek te doen als ze overwegen te beleggen in grond. Consumenten krijgen bij een aanbod van een belegging in grond vaak een rooskleurig beeld voorgespiegeld. Door schaarste, tijdsverloop en/of speculatie met een wijziging van het bestemmingsplan zouden hoge rendementen kunnen worden gehaald. Daarbij bieden sommige partijen grondbeleggingen aan als alternatief voor een spaarrekening. De AFM wijst erop dat grondbeleggingen aanzienlijk hogere risico’s kennen dan spaarrekeningen en in haar ogen daarom geen geschikt alternatief zijn. De gepresenteerde waardeontwikkeling van landbouwgrond door wijzigingen van bestemmingsplannen is vooralsnog niet waar gemaakt. Zeker nu de grondprijzen onder druk staan, is het de vraag of de voorgespiegelde rendementen realistisch zijn. Daarbij komt dat consumenten ook een (veel) hogere prijs betalen dan de verkoper heeft betaald wat het voorgespiegelde rendement onzekerder maakt. Als de grond of de aanbieder zich in het buitenland bevindt, ontstaat er extra risico voor consumenten. Dat maakt het namelijk lastiger om te controleren wat er met hun ingelegde geld gebeurt en om de aanbieder aansprakelijk te stellen wanneer iets niet in orde is. De AFM houdt sinds 2008 verscherpt toezicht op aanbieders van grondbeleggingen. Er is sindsdien onderzoek verricht naar zesendertig mogelijk illegale aanbieders van en twaalf mogelijk illegale bemiddelaars in beleggingsobjecten. Dat heeft geresulteerd in meerdere handhavingmaatregelen. Ook heeft de AFM notarissen gewezen op de mogelijke vergunningplicht voor aanbiedingen van grond als beleggingsobject. Uit onderzoeken van de AFM is namelijk naar voren gekomen dat er notarissen zijn die meewerken aan de overdracht van kavels grond, ook al hebben de aanbieders daarvoor niet de verplichte vergunning. Dergelijk handelen van de notaris zal in de regel in strijd zijn met de zorgplicht van de notaris. Advies aan consumenten Op de website van de AFM kunnen consumenten meer informatie vinden over beleggen in grond. Ook kunnen ze daar de brochure Verstandig beleggen vinden. Consumenten kunnen bij het Meldpunt Financiële Markten van de AFM terecht met vragen over de vergunningplicht. Dit is te bereiken op 0900- 5400 540 (5 cent per minuut) op werkdagen tussen 09.00 uur en 17.00 uur. Beleggen in grond als beleggingsobject kent daarnaast een aantal specifieke aandachtspunten: Ongeacht of een aanbieder wel of geen vergunning heeft, kleven er risico’s aan dit type beleggingen. De prijs die de consument betaalt voor de grond is vaak een stuk hoger dan de prijs die de verkoper heeft betaald. Die betaalt vaak de veel lagere, huidige marktwaarde van de grond. Het is daarom belangrijk dat consumenten zelf goed onderzoeken of de gevraagde prijs marktconform is. Bij het Kadaster kan men gegevens opvragen, zoals recente verkoopprijzen van de grond die wordt gekocht. De voorgespiegelde hoge winst is vaak gebaseerd op een mogelijke bestemmingsplanwijziging. De kans dat dit gebeurt, is ongewis, zeker nu de grondprijzen onder druk staan door de economische neergang. Consumenten kunnen bij de gemeente navraag doen naar het bestemmingsplan. Aanbieders van beleggingen in grond als beleggingsobjecten kunnen vrijgesteld zijn van de vergunningplicht, bijvoorbeeld door het aanbieden van investeringen van ten minste 100.000 euro. Als een aanbieder geen vergunning nodig heeft, moet hij wel in alle reclame-uitingen en documenten vermelden dat hij niet onder toezicht staat van de AFM. In het vooruitzicht gestelde rendementen bieden geen garantie voor toekomstige opbrengsten. Kijk daarom goed waarop de prognoses zijn gebaseerd, vraag ook naar negatieve scenario’s en risico’s als deze niet in de brochures of op de website staan en bedenk dat in het algemeen geldt dat een hoger rendement een hoger risico met zich meebrengt. Vraag ook naar de mogelijke kosten die met de inleg worden betaald. Beleggingsobjecten Deze investeringen in landbouw-, bos- of bouwgrond kunnen zogenoemde beleggingsobjecten zijn, als beleggers een rendement in het vooruitzicht wordt gesteld en aangeboden wordt dat de grond wordt beheerd door een ander dan de belegger zelf. Beleggingsobjecten mogen aan beleggers worden aangeboden als de AFM een vergunning heeft verleend aan de aanbieder van deze beleggingen of indien er een vrijstelling van toepassing is. Terug naar Inhoud Doe het zelf beleggers in de regio Helmond Wij zijn een klein studie-beleggersclubje dat zich richt op het uitwisselen van kennis en ervaringen om zelf actief en succesvoller te kunnen beleggen. Wat we doen?: We bespreken elkaars aanpak en strategieën, wisselen criteria uit die iedereen maakt bij de keuzes van aandelen, opties en andere derivaten. Ook gaan we dieper in op specifieke (optie-) constructies die succesvol kunnen zijn. We nemen ook deel aan seminars of andere studiebijeenkomsten en wisselen alle relevante informatie over zelf beleggen uit. We komen elke 3e maandag van de maand bij elkaar en tussentijds wisselen we zaken uit via de mail. We zoeken uitbreiding van ons groepje met enkele actieve beleggers die kennis en ervaringen willen delen om beter voorbereid te kunnen beleggen. Neem bij interesse contact op via de mail met het bestuur van de HCC Beleggen. Vermeld in de mail dat het om de groep Helmond gaat. Terug naar Inhoud Hoe een sterke economie zwak kan zijn Bron: Arnoud Boot, Me Judice Nederland heeft als kleine, open economie de invloed van de woelige baren van de wereldeconomie opgestuwd. Opgeblazen banken, een opgeblazen huizenmarkt en opgeblazen pensioenfondsen hebben de economie extra kwetsbaar gemaakt. Nu is het tijd voor structureel herstel, vindt de Amsterdamse econoom Arnoud Boot. Dat kan door meer eigen vermogen in banken, geen blind vertrouwen in grote pensioenpotten en lagere hypotheken. Verkeerde inrichting Eindelijk ligt er dan een macro-economische analyse van de Nederlandse economie waar de beleidsmakers iets mee moeten kunnen. Het SER-rapport “de Nederlandse economie in stabieler vaarwater” heeft een vriendelijk titel maar is een verklaring van urgentie die er niet om liegt. Nederland is een ijzersterk land maar we doen een aantal dingen helemaal verkeerd. En dan hebben we het over de negatieve wisselwerking tussen woningmarkt, bankensector en pensioensector. Op deze drie dossiers hebben we het land verkeerd ingericht, en de consequentie is dat we qua economische groei aan de verkeerde kant zitten van de Eurozone. Arnoud Boot Hoogleraar Corporate Finance en Financiële Markten en co-director van het Amsterdam Center for Law & Economics aan de Universiteit van Amsterdam Arnoud Boot is tevens voorzitter van de Bankraad (DNB); lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) en Kroonlid van de Sociaal Economische Raad (SER). Voorheen was hij verbonden aan de J.L. Kellogg Graduate School of Management van Northwestern University in Chicago. Arnoud Boot is lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie voor Wetenschappen (KNAW). Naast zijn wetenschappelijk werk is professor Boot actief als spreker, adviseur en veelvuldig actief in het publieke debat. Professor Boot is voorzitter van de Koninklijke Vereniging voor de Staathuishoudkunde Dit roept drie vragen op: wat is er precies mis? Waarom zijn we (toch) sterk? En wat doen we er aan? De SER geeft een duidelijk antwoord op de eerste vraag. We zijn een veel te springerige economie – te volatiel. In goede tijden hard omhoog, in slechte tijden hard omlaag. En nu zitten we in een dip. In het kort: veel te hoge hypotheken hebben de woningmarkt opgeblazen. Dit ondermijnt het consumentenvertrouwen. De banken hebben last van de hypotheekberg, en hebben relatief weinig spaarmiddelen – die zitten bij pensioenfondsen – en te weinig eigen vermogen waardoor ze niet meer goed kunnen functioneren. En dit ondermijnt de woningmarkt en economie verder. En van het enorme pensioenvermogen worden we ook maar onzeker – schommelingen daarin ondermijnen het consumenten vertrouwen nog eens extra. Hoge pieken, diepe dalen Onze afhankelijkheid van de wereldeconomie maakt ons hoe dan ook gevoelig voor schokken van buiten. We kunnen ons niet terugtrekken achter onze dijken – wij hebben te maken met de volatiliteit om ons heen. Wat er echter is gebeurd de afgelopen 20 jaar is dat we een eigen gekweekte volatiliteit hier bovenop hebben gelegd. Opgeblazen banken, opgeblazen huizenmarkt en opgeblazen pensioenfondsen hebben Nederland kwetsbaar gemaakt. De private huizenmarkt valt meest in het oog. Iedereen voelde zich rijk in goede tijden – ja, zolang de huizenprijzen omhoog gingen. Mede door de hypotheekrente aftrek was je een dief van je eigen portemonnee als je ook geen hoge hypotheek nam, liefst nog een hypotheek zonder af te hoeven lossen. Nu in de dip voelt het als loden last voor gezinnen en banken. En zo kan een rijk land zich arm voelen. We dreigen ons de put in te praten. Vandaar de vraag, waarom zijn we (toch) sterk? Nederland is een heel geloofwaardig en sterk land. We zijn een van de grootste internationale investeerders in de wereld, we exporteren als geen ander, en op de wereld concurrentieranglijst staan we ergens rond plaats vijf. De sterkte van Nederland heeft te maken met opleidingsnivo‘s, arbeidsproductiviteit, maar ook flexibiliteit en geloofwaardigheid. Als je in het buitenland vraagt naar de betrouwbaarheid van ons land, dan staan we ook daar aan de top. We hebben – wat economen noemen – geloofwaardige instituties. Het recept is dan ook duidelijk – een geloofwaardig land past geen paniek, hoeft niet te sturen op dagkoersen maar heeft de ruimte te werken aan structureel herstel. Kansen in handel Nederland is een handelsland dat moet profiteren van economische activiteit waar ook in de wereld. En dit is een periode van grote verschuivingen in de wereldeconomie. De opkomst van China, andere emerging landen zoals Brazilie, en mogelijk zelfs Afrika. Hoezeer dit bedreigend mag lijken, voor een flexibel en optimaal gepositioneerd land biedt dit juist kansen. In essentie is het kerninzicht van de macro-economie dat de wereld geen zero-sum-game is – iedereen kan winnen als andere landen zich ontwikkelen. Het zijn nieuwe afzetmarkten en dat biedt kansen. De afhankelijkheid voor de wereldeconomie zorgt op zich zelf voor volatiliteit. Hier bovenop moeten we niet nog eens een extra volatiliteit leggen. Het gekke is dat we zelfs instituties hadden die in principe voor minder volatiliteit hadden kunnen zorgen, maar juist het tegenovergestelde hebben gedaan. De woningcorporaties bijvoorbeeld hadden een dempende werking kunnen hebben, maar wat hebben ze gedaan? Misschien nog erger dan de private bouwsector hebben ze juist in goede tijden zich over de kop geinvesteerd. Oplossingen Nu dus naar oplossingen toewerken. De SER tracht manieren te vinden om de bestaande hypotheekberg buiten de banken om gefinancierd te krijgen. Hypotheken overnemen – of gedeeltelijk laten financieren door pensioenfondsen – helpt banken wel iets, maar hoe zorg je dat banken ook meer eigen vermogen krijgen? Het MKB heeft ook financiering nodig, dus moet je als overheid nog ruimere garanties geven? Ik denk dat er geen alternatief is. Ook hier past een rol voor pensioenfondsen. De fondsen zullen terecht zeggen dat ze niet gedwongen kunnen worden om anders (lees: meer in Nederland) te beleggen. Maar dat is iets te kort door de bocht. Ongeveer 300 miljard van het pensioenvermogen is uitgestelde belastingheffing. De overheid is zo vriendelijk geweest ons niet te belasten op ingelegde pensioenpremies maar dit pas te doen als er wordt uitgekeerd. Je kunt dus zeggen dat pensioenfondsen overheidsgeld aan het beleggen zijn. Wie van Mars naar Nederland kijkt moet het bevreemden dat de Nederlandse overheid een staatschuld heeft van 450 miljard, en tegelijkertijd 300 miljard belegd. Een grotere rol voor pensioenfondsen als alternatieve financieringsbron voor de BV Nederland lijkt hoe dan ook onontkoombaar. Belangrijk voor de lange termijn is dat we woningmarkt, bankwezen en pensioensector beter in de hand houden en geen eigen gekweekte volatiliteit laten ontstaan. Dus lagere hypotheken, meer eigen vermogen in banken en geen blind vertrouwen in grote pensioenpotten. Dit artikel is tevens verschenen in NRC Handelsblad van 10 april j.l. Terug naar Inhoud Europese droom heeft geen bestaansrecht meer? Bron: Presseurop: Ivan Krastev in KULTURA SOFIA 25 april 2013 Het vrije en solidaire Europa waar onderdrukte volkeren van droomden, is niet meer. Mensen lijden wellicht aan geheugenverlies, maar ook de recessie, het faillissement van de elite en onderlinge verdeeldheid zijn hier debet aan. En de politiek leiders durven dat niet toe te geven, constateert de Bulgaarse politicoloog Ivan Krastev. De Europese Unie (EU) bestaat niet meer, in ieder geval niet zoals wij haar kenden. En de vraag die nu moet worden gesteld is niet wat ervan de nieuwe EU zal worden, maar waarom dit Europa waar wij van hebben gedroomd, niet meer bestaat. Het antwoord is eenvoudig: de pijlers die zijn gebruikt voor de opbouw en die het bestaan van de Europese Unie rechtvaardigden, zijn ingestort. Ten eerste, de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog. Een jaar geleden werden de conclusies van een onderzoek onder Duitse middelbare scholieren in de leeftijdscategorie van 14-16 jaar bekend gemaakt. Daaruit bleek dat een derde van deze jongeren niet wist wie Hitler was en veertig procent van hen was ervan overtuigd dat de mensenrechten door alle Duitse regeringen vanaf 1933 in dezelfde mate waren gerespecteerd. Geloof in betere toekomst is verdwenen Dat wil absoluut niet zeggen dat er nostalgie bestaat naar het fascisme in Duitsland. Nee, het wil alleen zeggen dat wij te maken hebben met een generatie die geen idee heeft van dit verleden. Het is een illusie om heden ten dage te blijven denken dat de oorlog nog steeds de basis vormt voor de legitimiteit van de EU. Het tweede element dat de geopolitieke vorming van de EU heeft mogelijk gemaakt, is de Koude Oorlog. Maar die is voorbij. Tegenwoordig heeft de EU geen dergelijke vijand meer als de Sovjet-Unie (het zou ook niet meer kunnen) die haar bestaan zou kunnen rechtvaardigen. Kortom, het in herinnering roepen van de Koude Oorlog kan op geen enkele manier de legitimiteitsproblemen van de EU oplossen. De derde pijler is de welvaart. De EU blijft een rijk gebied, een heel rijk gebied – zelfs als dat voor landen als Bulgarije niet geldt. Daarentegen denkt zestig procent van de Europeanen dat hun kinderen het minder goed zullen hebben dan zijzelf. Vanuit dit standpunt gezien is het probleem niet hoe wij nu leven, maar wat voor leven we in de toekomst zullen hebben. Het positieve vooruitzicht, het geloof in een betere toekomst als krachtige legitimiteitsbron is dus volkomen verdwenen. City: Taal: Oplage: website: Sofia Bulgaars7.500 kultura Kultura is de opvolger van Narodna Kultura (“volkscultuur”), een blad dat ten tijde van de communistische censuur erin slaagde tussen de regels door enigszins kritiek uit te oefenen. Kultura bestaat sinds 1990 en publiceert vaak diepgaande opinie-artikelen van de intelligentsia van Sofia. EU is een elitaire project Een andere pijler voor legitimiteit was de convergentie: het proces waardoor arme landen die zich bij de EU aansluiten de zekerheid hebben dat ze geleidelijk aan zich bij de club van de rijke landen kunnen aansluiten. Enkele jaren geleden kon dat nog met cijfers worden onderbouwd. Maar als we de economische prognoses voor de komende tien jaar mogen geloven, dan zal een land als Griekenland in vergelijking met Duitsland nog altijd even arm zijn als op de dag dat het zich bij de EU aansloot. Iedereen zegt dat het probleem van de EU is dat het een elitair project is. Dat is waar. Het probleem is niet dat deze elites anti-Europees zijn geworden, maar dat zij in landelijk gevoerde discussies geen enkel gewicht meer in de schaal leggen. En dat deze elites diep van binnen allemaal voor een verenigd Europa zijn, heeft geen enkele betekenis. Want niemand luistert naar ze, ze staan te ver van de mensen af. EU-politici kunnen niet nog erger zijn Als we de sociologische onderzoeken onder de loep nemen, kunnen we constateren dat de legitimiteit van de EU in het Zuiden en het Noorden van het continent op geheel andere gronden is gestoeld. In landen als Duitsland en Zweden hebben de mensen vertrouwen in de EU omdat ze ook geloven in de oprechtheid van hun eigen regeringen. In Italië, Bulgarije en Griekenland hebben de mensen geen vertrouwen in hun politici en dat is de reden waarom ze wel in de EU geloven. Hun logica? Zelfs als we ze niet kennen, kunnen de politici in Brussel niet nóg erger zijn dan die van ons. En het lijkt mij dat zelfs dit gevoel nu aan het verdwijnen is: de laatste crisis is het bewijs dat ook dit vertrouwen is aangetast. En om te besluiten, de laatste pijler: de verzorgingsstaat. Zonder twijfel vormt het bestaan van een sterke sociale staat onderdeel van de identiteit van de EU. De vraag of zo’n staat een goede of slechte zaak is, hoeft niet te worden gesteld. Wel of het nog haalbaar is in een tijd van globalisering en grote demografische veranderingen in Europa. Europeanen verdwijnen Het probleem is dat wij, de Europeanen, als sneeuw voor de zon verdwijnen. In 2060 zal 12 procent van de Europese bevolking ouder dan tachtig jaar zijn. Europa vergrijst. En het is geen toeval dat op het internationale strijdtoneel de EU zich vaak als een seniele gepensioneerde gedraagt. Van wie moeten we geld lenen om deze voor senioren onmisbare welvaartsstaat op peil te houden? Van de toekomstige generaties? Maar dat is reeds gebeurd met de vorming van de enorme staatsschuld. Een ander gevolg van de crisis is de nieuwe verdeeldheid op het continent. In de EU is er geen scheiding meer tussen West en Oost. Er zijn nieuwe, grotere kloven voor teruggekomen. De eerste is die tussen de landen in de eurozone en de andere EU-landen. Vaak als er gesproken wordt over de EU, hebben de Fransen, Duitsers en Spanjaarden het in werkelijkheid over de eurozone. Dit onderscheid lijkt misschien niet belangrijk, maar strategisch belangrijke landen als Zweden, Polen en het Verenigd Koninkrijk behoren niet tot de zone. Gijzelaar van de eurozone Een andere belangrijke kloof bestaat er tussen de landen die geld uitlenen en landen die geld ontvangen. Toen Griekenland een referendum over de redding van het land wilde organiseren, kwam Berlijn met de volgende afwijzing: “Dus eigenlijk willen jullie een referendum over ons geld organiseren!” Deze opmerking was niet helemaal ongerechtvaardigd. Geen enkel land zou gijzelaar van de eurozone moeten zijn. Maar dat krijg je nu als je wél een gezamenlijke munt hebt, maar geen gezamenlijk beleid. Hoe uit de crisis te komen? Als we de EU van dichtbij bekijken, zien we dat sommige landen zich in een crisis bevinden en andere niet (of er in ieder geval minder last van hebben). Bovendien heeft de crisis in een aantal gevallen ook positieve effecten op bepaalde praktijken gehad. Winnaars en verliezers Vanuit dit oogpunt is het belangrijkste probleem van alle politiek dat het winnaars en verliezers creëert, maar dat hebben de heren politici goed voor zich weten te houden. Terwijl het probleem helemaal niet is dat er winnaars en verliezers zijn, die zijn er altijd. De vraag is hoe je de één kan compenseren en aan de andere kan uitleggen dat het voor hun eigen belang is om een bepaald beleid te voeren. En wij, wij blijven maar denken dat er een beleid bestaat dat alleen maar winnaars oplevert. In de huidige staat van de EU is dat een vrome wens want het natuurlijke schema van solidariteit dat op nationale schaal bestaat, is er nog niet op Europese schaal. Bovendien hebben de EU-landen niet allemaal dezelfde geschiedenis of taal. Als we het over “ons” hebben in Europees verband, over wie hebben we het dan? Wil de EU goed gaan functioneren, dan is het absoluut noodzakelijk dat er allereerst een definitie komt van het Europese “wij”. Verwante artikelen: Debat: Hart van Europa mag niet van steen zijn El País Madrid Europese Unie: Geef de democratie een kans The Guardian Londen Europese Unie: EU-rechten niet voor iedere EU-burger Dilema Veche Boekarest Debat: Europa is haar burgers kwijt El País Madrid Terug naar Inhoud Koninklijke ondernemingen zijn outperformers Bron: Redactie In aanloop naar de inhuldiging van de nieuwe koning heeft de Amsterdamse beurs van Nyse Euronext op 24 april 2013 2de ‘AEX® Konings Index’ geintroduceerd. Symbol Naam ISIN Exchange Market Type AEXK AEX Konings index NL0010389326 NYSE Euronext Amsterdam XAMS Index De speciale index is samengesteld uit Nederlandse ondernemingen, genoteerd aan de Amsterdamse beurs, die het predicaat ‘Koninklijk’ mogen voeren en geeft de performance weer van dergelijke ondernemingen sinds de inhuldiging van Hare Majesteit Koningin Beatrix. Ondernemingen, verenigingen of instellingen die het predicaat "Koninklijke" of "Royal" mogen voeren nemen een zeer belangrijke plaats in binnen een vakgebied, zijn van landelijke betekenis en bestaan (in principe) ten minste honderd jaar. De koning is gerechtigd het recht op het voeren van deze titel te verlenen. De Konings Index bestaat momenteel uit de volgende 17 ondernemingen met hun weging. Samenstelling AEX® Konings Index Component ISIN Trading Location % AHOLD KON NL0006033250 NYSE Euronext Amsterdam 13,43 AIR FRANCE -KLM FR0000031122 NYSE Euronext Paris, Amsterdam 2,40 BAM GROEP KON NL0000337319 NYSE Euronext Amsterdam 0,86 BOSKALIS WESTMIN NL0000852580 NYSE Euronext Amsterdam 3,87 BRILL KON NL0000442523 NYSE Euronext Amsterdam 0,04 DE MASTER BLENDERS NL0010157558 NYSE Euronext Amsterdam 7,52 DSM KON NL0000009827 NYSE Euronext Amsterdam 9,32 KPN KON NL0000009082 NYSE Euronext Amsterdam 2,28 PHILIPS KON NL0000009538 NYSE Euronext Amsterdam 21,36 PORCELEYNE FLES NL0000378669 NYSE Euronext Amsterdam 0,01 POSTNL NL0009739416 NYSE Euronext Amsterdam 0,80 ROYAL DUTCH SHELLA GB00B03MLX29 NYSE Euronext Amsterdam 30,83 ROYAL IMTECH NL0006055329 NYSE Euronext Amsterdam 0,84 ROYALREESINK NL0000379303 NYSE Alternext Amsterdam 0,06 TEN CATE NL0000375749 NYSE Euronext Amsterdam 0,51 VOPAK NL0009432491 NYSE Euronext Amsterdam 5,67 WESSANEN KON NL0000395317 NYSE Euronext Amsterdam 0,21 AEX® Konings Index versus AEX Uit het verloop van de index blijkt dat de "Koninklijke" ondernemingen bovengemiddeld stabiel zijn en goed hebben gepresteerd. Vooral gedurende de laatste vijf jaar is er sprake van outperformance. Het jaarlijkse rendement van de AEX Konings Index tijdens de regeerperiode van Koningin Beatrix is 6,3% (excl. dividenden). Eerder genoteerde "Koninklijke" ondernemingen zijn ook in de berekening meegenomen. Uit de weging blijkt dat Ahold, Air France-KLM, DSM, KPN, Philips en Shell in hoge mate bepalend zijn voor de "AEX® Konings Index" en de performance van deze fondsen zullen dan ook doorslaggevend zijn. Er valt wel meer op de "Konings Index" af te dingen want KPN behandelt zijn aandeelhouders niet bepaald koninklijk door met een claimemissie te komen. Hoe het met de andere koninklijke aandelen gaat kunt u ondermeer lezen in een artikel van Morningstar klik Hier De actuele grafiek van de AEX Konings Index kunt u Hier vinden Terug naar Inhoud Drie jaar fouten en verkeerde diagnoses Bron: Presseurop: Nick Malkoutzis in I Kathimerini 24 april 2013 Op 23 april 2010 vroeg de toenmalige premier, Georgios Papandreou, om een reddingsplan om te voorkomen dat zijn land zou instorten. Uit verschillende onderzoeken blijkt nu dat er in de drie jaar die daarop volgden, een hele reeks fouten zijn gemaakt van zowel de trojka als de Griekse staat. Drie jaar geleden stond toenmalig premier Georgios Papandreou in de haven van Kastelorizo, met de Egeïsche zee op de achtergrond en omringd door juichende kinderen. De daarop volgende periode bleek allerminst zonovergoten kinderspel voor Griekenland te zijn. De oproep die Papandreou die dag deed aan de eurozone en het Internationaal Monetair Fonds, zette de toon voor alles wat er sindsdien in Griekenland gebeurde. En wat de uitkomst ooit zal zijn, is nog verre van duidelijk. Giorgos Papandreou jr. Van 6 oktober 2009 tot en met 11 november 2011 was hij de premier van Griekenland Geboren 16 juni 1952 Saint Paul, Verenigde Staten Politieke partij PASOK Premier van Griekenland Aangetreden 6 oktober 2009 Einde termijn 11 november 2011 President Karolos Papoulias Voorganger Kostas Karamanlis Opvolger Loukas Papadimos Hoewel de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het IMF alle drie deel uitmaken van de trojka van crediteuren die Griekenland in de afgelopen 36 maanden van een reddingsfonds van ongeveer 200 miljard euro voorzagen, lijkt de rol van de organisatie uit Washington de meeste aandacht van de Grieken te krijgen. Zelfs nu wordt 23 april 2010 nog door velen de dag genoemd waarop Papandreou “Griekenland naar het IMF stuurde”. De acties van het Fonds, dat slechts een fractie van de tot dusverre uitbetaalde leningen verstrekte, worden dan ook nog steeds nauwlettend in de gaten gehouden. Ook nu het steeds duidelijker wordt dat het in feite een aantal partnerlanden in de eurozone en de ECB waren die achter sommige van de zwaarste eisen van de trojka zaten, blijft het IMF een regelmatig terugkerend onderwerp van kritiek. IMF is gevoelig voor politieke manipulatie Het probleem is dat het IMF vaak in het wilde weg wordt aangevallen, en daarbij wordt neergezet als het Trojaanse paard van het neoliberalisme, waarbij een juiste analyse van de drie onderdelen van de trojka aan de kant wordt geschoven. Door deze onduidelijkheid is het moeilijk uit te zoeken of de kritiek op het IMF werkelijk gegrond is. In dit opzicht komt het opiniestuk van Mohamed El-Erian, CEO van investeringsmaatschappij PIMCO, over de tekortkomingen van het Fonds precies op tijd om de vinger op de zere plek te leggen. El-Erian benadrukt dat het grootste zwakke punt van het IMF zijn gevoeligheid voor politieke manipulatie is. De baas van PIMCO is ook kritisch over de rol van het Fonds bij de redding van Cyprus. El-Erian’s bedrijf was verantwoordelijk voor de controle op de Cypriotische banken voordat Nicosia en de trojka het leningenpakket overeenkwamen. Hij vertelt dat er in de aanvankelijke eerste oplossing en het herziene plan “onvoldoende begrip was voor de complexiteit van de problemen in het land, die onvoldoende geanalyseerd werden.” “In beide gevallen, en in andere vergelijkbare omstandigheden elders in Europa (inclusief Griekenland), vermoed ik dat het IMF dacht geen andere keuze te hebben dan toe te geven aan de druk van Europese politici”, voegt El-Erian daaraan toe. “Maar door dat te doen, riskeerde het meer dan zijn geloofwaardigheid en status alleen.” Al deze zaken – vooral de kwestie over geloofwaardigheid – werden opgepikt door Gabriel Sterne, hoofdeconoom bij Exotix. Sterne, een voormalig IMF-medewerker, publiceerde vorige week wat waarschijnlijk de meest uitgebreide beoordeling is van waar het Fonds het in de afgelopen drie jaar mis had. Zijn beleidsanalyse bevat een aantal zeer saillante details voor Griekenland. Analyse Griekenland schoot doel voorbij Sterne begint ermee erop te wijzen dat de analyse door het IMF die door El-Erian terecht werd geprezen, in het geval van Griekenland zijn doel wat voorbijschoot. “Griekenland heeft te lijden gehad onder de grootste, maar zeker niet de enige, voorspellingsfout, die verklaard kan worden aan hand van de onvakkundige rekensom kredietcrisis + bezuinigingen = instortende economie”, schrijft Sterne. Die fout ligt ten grondslag aan het feit dat het Griekse programma niet alleen mislukte vanwege wat er in de afgelopen drie jaar al dan niet gebeurde in Athene. City: Taal: Oplage: website: Athene Grieks 26.246 I Kathimerini Deze centrumrechtse krant ('Het Dagblad’) is opgericht in 1919 en wordt beschouwd als één van de meest serieuze kranten in Griekenland. Grootste pluspunt : de krant staat open voor de Europese buurlanden, waarmee meer afstand wordt genomen ten opzichte van de maatschappij. De huidige eigenaren, de gebroeders Giannis en Aristide Alafouzos, hebben gezorgd voor internationaal aanzien door een Engelstalige editie van de krant als bijlage bij de International Herald Tribune te verspreiden De trojka blijft volhouden dat de langzame voortgang van de hervormingen heeft bijgedragen aan de dieper dan verwachte recessie, terwijl ze voortdurend de vraag ontweken of de snelle bezuinigingen de basis onder de Griekse economie hadden weggetrokken. Sterne beweert dat er vanaf het begin af aan onvoldoende werd gedaan om de torenhoge Griekse staatsschuld aan te pakken en dat dit een schadelijke misrekening bleek die bovendien niet in lijn lag met het credo van het IMF. Al snel na Papandreou’s toespraak in Kastelorizo, voorspelde het IMF dat de Griekse staatsschuld aan het eind van 2011 de 139 procent zou bereiken, maar bij de vijfde kwartaalcontrole door de trojka bleek die schuld al 160 procent van het bbp te bedragen, ondanks het feit dat er meer dan 100 miljard euro aan leningen was verstrekt. Reddingsplan deed meer kwaad dan goed “Er zijn sterke aanwijzingen dat het reddingsplan meer kwaad dan goed heeft gedaan doordat het de crisis versterkte, terwijl stevige actie uitbleef. En er zijn ook sterke aanwijzingen dat dit te verwachten viel,” schrijft Sterne, die daaraan toevoegt dat het Fonds “een van zijn meest essentiële regels schond door in mei 2010 een programma in Griekenland te steunen terwijl dat land niet in staat bleek een duurzaam beleid te garanderen.” Griekenland en de trojka zouden heel wat beter af zijn geweest wanneer zij hun tanden al vanaf het begin in de schuldsanering zouden hebben gezet, in plaats daar pas in 2012 aan te beginnen, stelt de analist. Sterne wijst er heel terecht op dat sommigen hebben geprofiteerd van het besluit de Griekse staatsschuld niet van het begin af aan aan te pakken. Die staatsschuld was immers grotendeels in handen van Europese banken. IMF stelde reeks verkeerde diagnoses Ter afsluiting oordeelt de econoom dat de strategie van pappen en nathouden die op Papandreou’s toespraak volgde, funest was. “Uiteindelijk bleek de Griekse aarzeling vruchteloos. Private geldschieters werd het vel over de oren gehaald, in het land is geen bank te vinden die sinds midden 2011 nog een lening heeft verstrekt, de jeugdwerkloosheid bedraagt er 60 procent en de ECB moest massaal ingrijpen om de restanten van het Europese bankensysteem het hoofd boven water te laten houden.” Net als El-Erian schrijft Sterne dat het IMF wankelde onder de politieke druk van de landen uit de eurozone, en een reeks verkeerde diagnoses stelde. Drie jaar na Kastelorizo heeft Griekenland nog steeds een lange weg te gaan. De meest dramatische bezuinigingen uit de geschiedenis van de OESO werden uitgevoerd, maar een aantal andere broodnodige hervormingen staan nog steeds in de steigers. Dat doet echter niets af aan het feit dat het Griekse programma van alle kanten slecht ontworpen en uitgevoerd werd. In dit opzicht is het van vitaal belang de rollen te begrijpen die ieder van de drie onderdelen van de trojka speelden, en waarin hun zwakheden en eigenzinnigheid liggen. Willekeurige aanvallen uitvoeren op het IMF of de anderen laat de trojka zich eenvoudigweg verschuilen achter de algemeen aanvaarde wijsheid dat de tekortkomingen uit het programma alleen te wijten zijn aan de trage implementatie ervan door Griekenland. Als we het eens willen worden over de nalatenschap van de toespraak in Kastelorizo, zullen we de zaken echter wat genuanceerder moeten bekijken. Terug naar Inhoud HCC Beleggen zoekt organisatorische talenten Bron: Redactie HCC Beleggen De HCC Beleggen organiseert een aantal activiteiten. De bekendste activiteiten die wij organiseren zijn de beleggersymposia die we tweemaal per jaar houden in De Bilt. Met name voor de organisatie van deze symposia zijn wij op zoek naar mensen die een bijdrage willen leveren aan de totstandkoming van onze symposia. Het is niet alleen leuk om dergelijke evenementen te organiseren, maar het is ook een ideale gelegenheid om je netwerk uit te breiden met interessante contacten. Maar ook andere dingen doen zoals het geven van een aardige lezing, met anderen handelsstrategieën uitwerken, software onder de knie krijgen of gewoon een groep vormen waarmee je samen de markt analyseert/bespreekt, behoort tot de mogelijkheden. Ben je enthousiast en denk je dat een vrijwilligersfunctie jou op het lijf geschreven is, neem dan contact op met Michel Hupkens Klik Hier Terug naar Inhoud | HCC beleggen Website | HCC beleggen Vacatures | Adverteren | Forum | Downloads Disclaimer: Deze publicatie komt tot stand op de redactie van beleggersonline.nl de website van de HCC IG Beleggen. Noch de mate waarin de berichten, voorgestelde scenario’s, risico’s en voorspellingen de marktverwachtingen weerspiegelen, noch de mate waarin zij in de realiteit zullen tot uiting komen, kunnen worden gewaarborgd. De voorspellingen zijn indicatief. De gegevens in deze publicatie zijn algemeen en louter informatief. Ze mogen niet worden beschouwd als beleggingsadvies. De schrijver(s) van deze publicatie en het bestuur van de HCC IG Beleggen en/of de Redactie van de Nieuwsbrief zijn derhalve niet aansprakelijk voor eventuele verliezen. De waarde van uw beleggingen kan fluctueren, behaalde resultaten uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst.
6 mei 2013