Issue selectie, wat en hoe?
Beleggen is een delicaat werk. Er zijn diverse invloeden die van significante invloed zijn welke de meeste beleggers negeren. Aan de hand van deze presentatie maakt Ronald Kok duidelijk wat het belang aan aandelen in de portefeuille zou moeten zijn gegeven een bepaalde looptijd en hoe men tot de keuze van de specifieke aandelen komt. Daarnaast wordt aangetoond wat de juiste gewichten van de diverse aandelen moeten zijn.
Issue selectie, wat en hoe?
Beleggen is een delicaat werk. Er zijn diverse invloeden die van significante invloed zijn welke de meeste beleggers negeren. Aan de hand van deze presentatie maakt Ronald Kok duidelijk wat het belang aan aandelen in de portefeuille zou moeten zijn gegeven een bepaalde looptijd en hoe men tot de keuze van de specifieke aandelen komt. Daarnaast wordt aangetoond wat de juiste gewichten van de diverse aandelen moeten zijn.
Beleggen is geld investeren in diverse asset classes. Iedere asset class heeft haar eigen karakteristieken. Zo hebben aandelen een veel hoger risico dan bijvoorbeeld obligaties en vastgoed. De factor die het meeste van invloed is op de samenstelling van de portefeuille is de factor Tijd. Hoe langer de looptijd, hoe meer risicovollere assets er in de portefeuille opgenomen kunnen worden. Na 10 jaar mag de belegger pas meer aandelen gaan opnemen dan obligaties. Dit betekent dat portefeuilles met horizonnen van korter dan 10 jaar altijd overwogen moeten zitten in obligaties of andere asset classes met lagere risico’s. Wanneer is vastgesteld wat de beleggingshorizon is en wat de samenstelling is van de asset classes, dient de beleger over te gaan tot de issue selectie.
Issue selectie
Er zijn 2 stromingen in beleggersland dat tracht aandelenkoersen te voorspellen, de ene groep hanteert technische analyse, de andere groep fundamentele analyse. Technische analyse biedt de aandelenbelegger echter geen perspectief; het gemiddelde rendement op de aandelenbeurzen is 0% op de korte termijn (een normale verdeling). Het voorspellen van een normale verdeling is statistisch onmogelijk omdat er weinig tot geen correlatie is van de koersen in het verleden met die van de toekomst. Beleggers die volgens de technische analyse beleggen zullen bijna niet tot nooit in staat zijn om de index te verslaan. Dit wordt in diverse academische studies aangetoond.
Fundamentele analyse is de enige manier om aandelenkoersen proberen te voorspellen. Fundamentele analyse gaat uit van diverse value drivers die een bepaald verband hebben met de beurskoersen van het bedrijf. Ook hier zijn diverse gradaties in de voorspelbaarheid. De meest significante voorspeller is de koers/winstverhouding. Op de lange termijn (vanaf 3 jaar) is de R2 hiervan zo’n 30%. Dit betekent dat 30% van het aandelenrendement wordt verklaard door de koers/winstverhouding en 70% door andere factoren. Uiteraard is dit per sector afhankelijk. De relatie van de koers/winstverhouding met het aandelenrendement komt goed tot uitdrukking in de historie. Historisch gezien is de gemiddelde koers/winstverhouding 15 (over de afgelopen 200 jaar). Dit betekent dat beleggers 15 maal de winst voor 1 aandeel betalen. Dit betekent dat beleggers na 15 jaar 100% van hun inleg erbij hebben. Dit komt neer op een rendement van 6,67% op jaarbasis. Het rendement op aandelen is gemiddeld 6,98% op jaarbasis, deze rendementen komen sterk met elkaar overeen.
Andere variabelen met een sterk verklarende kracht zijn de marktkapitalisaties (size) en de market to book ratio’s (Fama & French, Three factor model, 1996). Het blijkt dat op zowel op size als op de market to book ratio een premie zit. Dit betekent dat beleggers deze aandelen met een premie ontvangen voor hun aandelen met een lage size en een lage market to book ratio. Andere variabelen die verklarende kracht hebben zijn de winstgevendheid en de solvabiliteiten.
Wanneer de issue selectie afgerond is, is de belegger echter nog niet klaar. Hierna dienen de gewichten in de diverse aandelen nog bepaald worden. Uitgangspunt is Harry Markowitz’s moderne portefeuilletheorie die stelt dat beleggers hun portefeuilles efficiënt dienen te maken.
