Afbreken en opbouwen
Eigenlijk wilde ik iets schrijven over beleggers die voor hun eigen financiën willen zorgen, maar dat kan volgend keer ook nog wel. Soms denk je aan de maatschappij die aan het verharden is, verandert op een manier die het leven niet gemakkelijker maakt.
Zo bezig met extremen als Van Gogh, te grote onbeschofte mond die door een moslimfanaat wordt vermoord, aan Fortuin met dezelfde grote waffel die tegen de kogel van een linkse fanaat aanloopt, aan de kraker Louis Sévèke die door een rechtse gek wordt omgelegd, denk ik wel eens: Zou je er niet een hek omheen zetten en rustig laten uitbranden. Daar bedoel ik dan mee dat al die politieke opwinding als er weer eens iets met de extremen mis gaat, onnodig ware als men tevoren de consequenties van zijn handelen had bedacht.Gisteren toen ik met zoon door het bos liep te wandelen om de plaats van een meteorietinslag te tonen, verlieten wij het bos langs Kamp Zeist en memoreerde hij dat daar mijnheer Wilders tijdelijk geschuild had. Zoon is mede-eigenaar van een groot bouwbedrijf en hij zei: Zo’n man moet je in mijn bedrijf niet hebben. Afbraak zie ik graag, dan komen wij en met hard werken verdienen wij een mooie cent met bouwen. Maar die Wilders verstoort de harmonie, tegen zo eentje zeg ik: “ Ophoepelen en nooit meer terugkomen, jij breekt af en verstiert alleen maar.” Hij zei het wat grover maar daar komt het op neer.